Λάβαμε την παρακάτω ανακοίνωση του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων του Υπουργείου Υγείας, την οποία και δημοσιεύουμε:
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε σήμερα 5-3-2013 με τον Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το οργανόγραμμα του Υπουργείου, ο Γεν. Γραμματέας χαρακτήρισε τα δημοσιεύματα ως ανυπόστατα. Επίσης, σε προηγούμενη συνάντηση και συγκεκριμένα στις 19-2-2013 μας είχε κάνει γνωστή τη θέση της πολιτικής ηγεσίας για περικοπή του 39% των δομών του Υπουργείου και την κατηγορηματική δέσμευση της όσον αφορά την μη περικοπή θέσεων στις οποίες ήδη υπηρετούν υπάλληλοι. Μέχρι σήμερα δεν μας έχει δοθεί σχετικό σχέδιο οργανογράμματος για να καταθέσουμε τις απόψεις μας. Επιπροσθέτως, στην αρμόδια Επιτροπή Διοικητικής Αναδιοργάνωσης του Υπουργείου Υγείας δεν έχει κληθεί ο ορισμένος από τον Υπουργό Υγείας εκπρόσωπος των εργαζομένων.
Καλούμε την πολιτική ηγεσία να μας παρουσιάσει το σχέδιο του νέου Οργανισμού και εμμένουμε στη θέση μας για την αναβάθμιση του ρόλου του Υπουργείου Υγείας και τη μη περικοπή των θέσεων, με σκοπό την παροχή καλύτερων και αποτελεσματικότερων υπηρεσιών υγείας στους δοκιμαζόμενους από την μνημονιακή πολιτική, πολίτες.
Για το Δ.Σ.
Ο Γεν. Γραμματέας Ο Πρόεδρος
Δ. Σολδάτος Γ. Μίχος
Και ένα δικό μας σχόλιο: Όταν διακηρυγμένος στόχος της τρόικας, των μνημονίων και των εντεταλμένων διακομματικών κυβερνήσεών τους είναι η απόλυση 12.500 δημόσιων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του έτους και 150.000 μέχρι το 2015, είναι τουλάχιστον αστείο να περιμένεις από έναν Γενικό Γραμματέα να σε ενημερώσει σχετικά με το αν θα περικοπούν οργανικές θέσεις με το νέο οργανόγραμμα. Και δεν είναι μόνο η στάση του Δ.Σ. του συλλόγου αστεία, αλλά και και αυτή της πλειοψηφίας των συναδέλφων στο Υπουργείο. Η παθητικότητα και η μη συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις σημαίνει αποδοχή των απολύσεων. Το ότι δεν έχει ανακοινωθεί το οργανόγραμμα είμαι προφάσεις εν αμαρτίαις. Όσο και να γκρινιάζουμε μεταξύ μας, η μη συμμετοχή δηλώνει την έμπρακτη αδιαφορία απέναντι σε όσα ετοιμάζονται για εμάς. Οι πρώτοι 68 εργαζόμενοι του Υπουργείου απολύθηκαν (τα φληναφήματα περί διαθεσιμότητας και κινητικότητας σύντομα θα αποδειχτούν σαπουνόφουσκες). Όταν θα απολυθούν οι επόμενοι, κανένας δε θα δικαιούται να λέει ότι δε γνώριζε. Η σιωπή και η αδράνειά μας είναι η συναίνεση που χρειάζονται.
Αριστοτέλους 17 
KATERINA
March 6, 2013
Click to access ygeias_organogramma_metarrythmistikes_draseis_gcr_01.03.2013.pdf
Ρίξτε μια ματιά εδώ!
Δημήτρης
March 7, 2013
;;;;;;;;;;;;; Ντε και καλά δηλαδή να διαφωνούμε… Δεν τα είπαμε στην Γεν. Συνέλευση; Από τα λεγόμενά μας στην Γεν. Συνέλευση, αυτό καταλάβατε; Ότι τους πιστεύουμε; Δεν τα γράφουμε στις ανακοινώσεις μας; Όταν θα κάνετε μία ανάρτηση, την οποία θα την υπογράφει κάποιος στο τέλος, τότε θα απαντήσω κι εγώ στο τι θα μπορούσα να κάνω για τις τελευταίες εξελίξεις με τη στήριξη που έχ-ω(-ουμε) από τους συναδέλφους μας…
Παιδιά μην το συνεχίζετε καλύτερα… Όχι τίποτα άλλο, απλά στο blog μπαίνουν και κάποιοι άλλοι που δεν είναι συνάδελφοί μας και δεν ωραίο αυτή τη στιγμή να διαβάζουν πράγματα που μόνο κακό θα κάνουν. Το να απαξιώνουμε το Σύλλογο αυτή τη στιγμή (και δεδομένου ότι έρχονται νέες απολύσεις), εξυπηρετεί άλλους και σε καμία περίπτωση εμάς.
Ριρίκος Μαλατέστας
March 7, 2013
Αγαπητέ Δημήτρη, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε όσα θίγεις στο σχόλιό σου.
1. Η διαφωνία της ομάδας του Αριστοτέλους 17 είναι δεδομένη, όταν μιλάμε για τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές παρατάξεις των μνημονιακών δυνάμεων, δηλαδή της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ, των οποίων η συνεισφορά τους στην περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων μας και την υποθήκευση του μέλλοντός μας είναι ανεκτίμητη.
2.Το ότι τα είπατε στη Γενική Συνέλευση (κάποιοι εκ του Δ.Σ.) δε σημαίνει ότι εξέφραζαν το σύνολο ή έστω την πλειοψηφία των εκλεγμένων στο Δ.Σ. συναδέλφων. Επίσης, η προσφορά των συνδικαλιστών στο εργατικό κίνημα δεν κρίνεται μόνο από τα λεγόμενα σε μία Γενική Συνέλευση, ή από ένα δελτίο Τύπου αλλά από τη γενικότερη στάση και τις πράξεις τους. Όταν όμως σε Γενικές Συνελεύσεις, πολλά εκλεγμένα μέλη το μόνο που ξέρουν είναι να μας μεταφέρουν τις θέσεις του Γεν. Γραμματέα είτε για τις απολύσεις, τις “δεξαμενές” διαθεσιμότητας, τα εμπιστευτικά έγγραφα σχετικά με την προτεραιότητα μετακίνησης των απολυμένων του Υπουργείου Υγείας έναντι άλλων απολυμένων στο δημόσιο τομέα για να κλείσουν στο τέλος με μια δήλωση-πυροτέχνημα ότι “εμείς αυτά δεν τα πιστεύουμε”, χωρίς να προτείνουν κανένα τρόπο αντίδρασης, εμείς αυτό δεν μπορούμε παρά να το καυτηριάσουμε. Ο ρόλος του ΔΣ του Συλλόγου δεν πρέπει να είναι διαμεσολαβητικός αναμεσα στον κάθε Γεν. Γραμματέα και Υπουργό και στη Γενική Συνέλευση, αλλά να δείχνει ξεκάθαρα και εμπράκτως ότι είναι απέναντι σε κάθε τοποθέτηση των εκπροσώπων μιας κυβέρνησης που έχει αποδείξει ότι βρίσκεται απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων.
3. Η ανωνυμία των συντακτών του μπλογκ είναι μία ελάχιστη προστασία στους χαλεπούς καιρούς της κατάργησης του τεκμηρίου της αθωότητας και της απόλυσης με μόνη την κίνηση της πειθαρχικής διαδικασίας, πόσω μάλλον όταν, όπως ο ίδιος λες, το μπλογκ δεν το διαβάζουν μόνο συνάδελφοι. Εξάλλου, ποτέ δεν ήταν αυτός ο στόχος του. Όμως, οι απόψεις που εκφράζονται από τον εκάστοτε συντάκτη, είναι αποτέλεσμα μίας μίνιμουμ συμφωνίας με την ομάδα διαχείρισης.
4. Η κριτική μας, όπως μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις από το σχόλιο, αφορά την πλειοψηφία των συναδέλφων, εκλεγμένων και μη. Αν βλέπεις τον εαυτό σου να φωτογραφίζεται σε αυτούς, δεν ήταν στις προθέσεις μας, αλλά δεν μπορούμε να σε εμποδίσουμε και να το κάνεις. Στόχος του σχολίου ήταν να καυτηριάσει την αδράνεια και την παθητικότητα του μεγαλύτερου μέρους του σώματος των εργαζόμενων στο Υπουργείο. Προφανώς, το Δ.Σ. δεν είναι αμέτοχο στη διαμόρφωση αυτής της στάσης, αλλά δεν είναι ο μοναδικός υπαίτιος.
5. Ποτέ κανένας εκ των συντακτών δεν απαξίωσε τον Σύλλογο Εργαζομένων, όπως ποτέ δεν απαξιώσαμε κανένα εργατικό σωματείο. Το Αριστοτέλους 17 είναι ένα εργατικό μπλογκ, με την έννοια ότι γράφεται και διαχειρίζεται από εργαζόμενους, και όχι από εξωτερικούς παρατηρητές του χώρου της υγείας. Στόχος μας ήταν πάντα να συνεισφέρουμε στο διάλογο που προωθεί τη συμμετοχή όλων των εργαζόμενων στα κοινά, και κυρίως τις συνδικαλιστικές διαδικασίες. Πεποίθησή μας είναι ότι μία από τις βασικές αιτίες της εργασιακής μας κατάντιας είναι η μη συμμετοχή στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που προκαλείται και υπονομεύεται διαρκώς από τις ανεπαρκείς ηγεσίες. Όμως αυτές τις ηγεσίες τις εκλέγει και τις ανέχεται η πλειοψηφία των εργαζόμενων. Για αυτό η συμμετοχή μας στα συνδικαλιστικά τεκταινόμενα δεν αρχίζει ούτε τελειώνει σε μία αφ’ υψηλού κριτική μέσα από αυτή τη σελίδα όπως επίσης δεν πιστεύουμε ότι οι επιλογές και πρακτικές του συλλόγου είναι υπέρανω κριτικής. Συμμετέχουμε σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις και σε όλες τις κινητοποιήσεις. Ποτέ δε διστάσαμε να μιλήσουμε, να πάρουμε θέση, να στηρίξουμε, να αντιπαρατεθούμε ή να συγκρουστούμε.
8. Προσπαθούμε να σκεφτούμε πώς ακριβώς απαξιώνεται ο σύλλογος, όταν ασκούμε κριτική στην ηγεσία, αλλά και στα μέλη του και πραγματικά αδυνατούμε να καταλάβουμε. Αν θέλεις, εξήγησέ μας το σκεπτικό σου.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, και παρά τη νουθεσία σου, αυτό «δε θα σταματήσει εδώ». Θα συνεχίσουμε να καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα, αλλά και να μιλάμε για ό,τι εμείς θεωρούμε θετική στάση και συνεισφορά. Σε αυτές, συμπεριλαμβάνουμε και τη δική σου πρόσφατη πορεία (όχι όμως και του συνόλου του σχήματός σου), όπως και κάποιων άλλων (μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού) εκλεγμένων στο Δ.Σ. συναδέλφων. Επειδή όμως πιστεύουμε ότι η διαμόρφωση της (θετικής ή αρνητικής)στάσης των συνδικαλιστικών ηγεσιών δεν είναι αποτέλεσμα μόνο προσωπικών επιλογών του κάθε συμμετέχοντος σε αυτήν, αλλά και του διαλόγου, της κριτικής και της άσκησης πίεσης από τη βάση, εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε μέχρι τώρα. Μέχρι να γίνει συνείδηση από όλους ότι η βάση δε χρειάζεται (εγκεκριμένες από κόμματα) ηγεσίες, αλλά ότι μια χαρά μπορεί να τα καταφέρει και μόνη της.
Αριστοτέλους 17
Δημήτρης
March 11, 2013
Αγαπητέ φίλε… «Ριρίκο»,
Τελικά, προκειμένου να είσαι αυτός που θα πει την τελευταία λέξη, δεν άντεξες στον «πειρασμό». Αφού λοιπόν θέλεις ο διάλογος να γίνεται μέσω του blog και όχι στα γραφεία του συλλόγου (ώστε πραγματικά να καταστρώσουμε ένα σχέδιο δράσης) ή στις Γεν. Συνελεύσεις (σχ.σημ. αλήθεια γιατί δεν εξέφρασες την άποψή σου για κάτι περισσότερο /διαφορετικό στην Γεν. Συνέλευση από την γενική απεργία της 20ης Φεβρουαρίου ενώ ήταν ολοφάνερο ότι το ήθελες; Μήπως γιατί – ώριμα σκέφτηκες – ότι κάτι τέτοιο εκείνη τη στιγμή θα λειτουργούσε διασπαστικά δεδομένου ότι δεν μας έχουν αφήσει και πολλά περιθώρια αντίδρασης;) δεν έχω κανένα πρόβλημα. Καταρχήν, η προσπάθειά σας για την ενημέρωση των συναδέλφων είναι αξιοσημείωτη και εγώ προσωπικά θα είμαι ο τελευταίος που θα ενοχληθεί από την κριτική, είτε αυτή είναι καλόπιστη (θεωρώ πως είναι) είτε όχι. Αρκεί να μην μου δημιουργεί πρόβλημα στην προσπάθειά μου να πείσω τους συναδέλφους μας να δραστηριοποιηθούν. Στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ ότι βοηθάει στο να βελτιωθούμε – θα βοηθούσε περισσότερο όμως αν γινόταν στους χώρους που προανέφερα. Δεν είναι άδικο όταν πηγαίνουμε από γραφείο σε γραφείο και προσπαθούμε να παροτρύνουμε τους συναδέλφους να συμμετέχουν σε μια απεργία για παράδειγμα, να ακούμε απαξιωτικά σχόλια για το Σύλλογο – του τύπου «τον είδαμε και το Σύλλογο», «εδώ καράβια πνίγονται» και άλλα (φαιδρά) που δεν θέλω να αναφέρω – από συναδέλφους που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε Γεν. Συνέλευση (δεν συζητάμε για άλλες μορφές αγώνα, πιο «ακραίες» γι αυτούς). Οι ίδιοι αυτοί συνάδελφοι, όταν ήρθε για πρώτη φορά στην υπηρεσία μας ο Υπουργός για να αναλάβει καθήκοντα, έτρεξαν στην είσοδο για να τον υποδεχτούν… Στην κοπή της πίτας του Συλλόγου πάλι, τρομερή προσέλευση. Ηθικό δίδαγμα: η κυβέρνηση των μνημονίων και των αντιλαϊκών μέτρων που τα συνοδεύουν είναι καλή ενώ ο Σύλλογος είναι απαράδεχτος και δεν αξίζει ούτε καν την φυσική μας παρουσία σε μια Γεν. Συνέλευση… Πάντως, είναι γεγονός ότι σε γενικές γραμμές πραγματικά συμφωνούμε, αλλά θα ήθελα να σου απαντήσω πάνω σε συγκεκριμένα θέματα που θίγεις…
«Επίσης, η προσφορά των συνδικαλιστών στο εργατικό κίνημα δεν κρίνεται μόνο από τα λεγόμενα σε μία Γενική Συνέλευση, ή από ένα δελτίο Τύπου…»
«…για να κλείσουν στο τέλος με μια δήλωση-πυροτέχνημα ότι “εμείς αυτά δεν τα πιστεύουμε”, χωρίς να προτείνουν κανένα τρόπο αντίδρασης»
Ας πάρουμε για παράδειγμα την πρόσφατη Γεν. Συνέλευση. Όταν βρισκόμαστε ενόψει γενικής απεργίας και παλεύουμε να πείσουμε τους συναδέλφους για την συμμετοχή σ’ αυτή και κυρίως για την συμμετοχή στην πορεία, τι άλλο θα μπορούσαμε να προτείνουμε τη δεδομένη στιγμή που να μην ενέχει κάποιο κίνδυνο για τους συναδέλφους και έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας την συμμετοχή τους στις πρόσφατες «στάσεις εργασίας» και κυρίως στο τριήμερο Γεν. Συνελεύσεων αμέσως μετά τις απολύσεις των 67 συναδέλφων μας; Ή μήπως νομίζεις ότι υπάρχουν πολλοί «Ρομπέν των δασών» στην εποχή μας; Τα πάντα τα έχει επισκιάσει ο φόβος. Αν λοιπόν ρισκάρουμε να θυσιαστούμε εμείς – τα μέλη του Δ.Σ. – ή κάποιοι συνάδελφοί μας θα λυθεί το πρόβλημα; Γιατί αυτό θα συμβεί (και αυτό θέλουν κάποιοι τώρα) αν κινηθούμε εντελώς αψυχολόγητα τη στιγμή που δεν έχουμε εξαντλήσει όλες τις μορφές αγώνα. Εν τω μεταξύ, να σημειώσουμε ότι το ζητούμενο στην απεργία για μένα προσωπικά είναι να «βγεί» ο κόσμος στο δρόμο και να διαδηλώσει. Πως αλλιώς θα το πετυχαίναμε αυτό;
Το χειρότερο όμως δεν είναι να καλείς τον συνάδελφο να συμμετέχει σε μια κινητοποίηση και αυτός να μην ανταποκρίνεται. Το χειρότερο είναι να απευθύνεσαι προσωπικά σε νέους ανθρώπους / συναδέλφους, που θεωρούν τους εαυτούς τους ενεργά μέλη του κοινωνικού συνόλου, ζητώντας βοήθεια (με την φυσική τους παρουσία εννοώ) για να πετύχει μια κινητοποίηση και αυτοί ενώ σ’ αφήνουν με την εντύπωση ότι θα συμμετέχουν, την επομένη δεν υπάρχουν πουθενά … Ορισμένοι από αυτούς τους συναδέλφους, είχαν στις πρόσφατες εκλογές του Συλλόγου την ευκαιρία να εκλεγούν και να χαράξουν τη δικιά τους πορεία αλλά επέλεξαν άλλους τρόπους για να κάνουν τον αγώνα τους είτε γιατί προτίμησαν τα μετόπισθεν είτε γιατί είναι στο χαρακτήρα τους να ασκούν κριτική «ανέξοδα». Δυστυχώς φίλε Ριρίκο υπάρχουν κι αυτοί, είναι όμως συνάδελφοί μας και πιστεύω και εσύ και οι άλλοι φίλοι διαχειριστές του blog να βοηθήσετε ώστε να τους πείσουμε να μας βοηθήσουν ουσιαστικά και όχι στα λόγια… Γιατί και εγώ και τ’ άλλα μέλη του Συλλόγου (έστω κι αν είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού όπως ανέφερες), σ’ αυτούς υπολογίζουμε περισσότερο και όχι τόσο σε συναδέλφους που είναι κοντά στην ηλικία των γονιών μου. Από αυτούς τους συναδέλφους θα ζητήσω βοήθεια, εξάλλου τα αντιλαϊκά μέτρα μας επηρεάζουν όλους, αλλά από σεβασμό και μόνο δεν μπορώ να επιμείνω το ίδιο και εν παση περιπτώση θέλω να είμαι ρεαλιστής. Σε καμία περίπτωση όμως μην θεωρηθεί ότι δεν υπολογίζω σε αυτούς. Έχω πάρει μέρος σε πολλές πορείες και έχω δει ακόμη και συνταξιούχους να ξεπερνούν σε μαχητικότητα νέους ανθρώπους (στο επαναλαμβάνω – μην θεωρηθεί ότι «αποφάσισα» να συνταξιοδοτήσω πρόωρα ορισμένους συναδέλφους).
«Ποτέ κανένας εκ των συντακτών δεν απαξίωσε τον Σύλλογο Εργαζομένων…»
«Προσπαθούμε να σκεφτούμε πώς ακριβώς απαξιώνεται ο σύλλογος, όταν ασκούμε κριτική στην ηγεσία, αλλά και στα μέλη του και πραγματικά αδυνατούμε να καταλάβουμε. Αν θέλεις, εξήγησέ μας το σκεπτικό σου»
Φίλε Ριρίκο, με προκαλείς να σε παραπέμψω στο παρακάτω link:
¨Λατρευτό μας Δουσού¨ https://aristotelous17.wordpress.com/2012/03/12/%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%8D/
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο όσον αφορά την απαξίωση του Συλλόγου. Φτάνει μία φορά που διαβάσαμε ότι διαβάσαμε. Δεν χρειάζεται και δεύτερη.
Τέλος, φίλε Ριρίκο και μ’ αυτό θέλω να κλείσω, είναι άκαιρο να ανάγει κανείς την προσωπική του εκούσια ή ακούσια άγνοιά του σε γνώμονα ηθικής και αξιολογικής κρίσης.
Δημήτρης
Υ.Γ. Όταν postάρεις σε comments, καλό είναι να μην το κάνεις υπό μορφή ανακοίνωσης γιατί αναγκαστικά σ’ αυτό το στυλ θα σου απαντάνε και εν πάση περιπτώση δεν είναι ωραίο να πλατειάζουμε…